سه جلسه بیشتر به پایان ترم تیر ماه نمانده بود. تصمیم گرفته بودم نوع آموزش ها را کمی تغییر بدهم. احساس می کردم صرفا آموزش سوره ها و سفارش ها حس تنوع طلبی ام را ارضا نمی کند. می خواستم داستان حضرت موسی را برای بچه ها تعریف کنم. از طرفی هم این اواخر متوجه عدم به اشتراک گذاشتن وسایل بین بچه ها شده بودم و در صدد بودم سفارشی را به آن ها آموزش بدهم که مفهوم انجام دادن کارهای خوب را به آن ها منتقل کند. تعدادی کارت در قطع آسه داشتیم که داستان نوزادی حضرت موسی و رسیدن معجزه وارش به قصر فرعون و تحقق وعده ی خدا به مادر حضرت موسی که از دوری فرزند می گریست و نگران بود، را نشان می داد. فکر کردم باید از طریق همین قصه ذهن بچه ها را به سمت نیکی کردن و پاداش و جایزه ی کارهای خوب ببرم. قرار بود به این منظور، سفارش «اَحسِنوا اِنَّ اللهَ یُحِبُ المُحسِنین» را با بچه ها کار کنم.

شروع کردم به طرح چند سئوال. چه کارهایی خوب استچه کسی را دوست دارید؟ وقتی کسی را دوست دارید برایش چه کارهایی انجام می دهید؟...... بعد گفتم: «خب! حالا ببینیم اگر خدا کسی را دوست داشت برایش چه کارهایی انجام می دهد و چه طور به او کمک می کند؟». قصه را به این سمت بردم که مادر حضرت موسی زن خیلی خوبی بود و همیشه به حرف های خدا گوش می داد و ....

وقتی همه ی قصه را از روی کارت ها برای بچه ها تعریف کردم آرام شروع کردم به خواندن این شعر: «کارهای خوب کن گل من!/ هرکی کار خوب بکنه/ خدا اونو دوست داره خدا اونو دوست داره». بعد هم «اَحسِنوا اِنَّ اللهَ یُحِبُ المُحسِنین» را چند مرتبه با هم تکرار کردیم. تعدادی کارتِ ماز داشتم که اسمشان را گذاشته بودم کارت های اهدنا الصراط المستقیم و هنوز به بچه ها نشان شان نداده بودم. کارت ها طرح یک نی نی بود که باید از درون یک ماز عبور می کرد تا به شیشه شیرش برسد. به هر کدام از بچه ها یک ماژیک وایت برد و یک کارت دادم تا نی نی ها را به شیر برسانند. روی کارت ها چسب پنج سانتی کشیده بودم که قابلیتی شبیه به وایت برد پیدا کنند. روش ساخت این کارت ها را در این جا ببینید.

برای استحکام بیشتر زیر کارت، کارتن مقوایی چسبانده شده و برای زیبایی دور آن با کاموا حاشیه کشیده شده است! :دی

....

کار دیگری که انجام دادیم مربوط به روز حجاب و عفاف بود. جلسه ی قبل برای بچه ها شعری خوانده بودم که خیلی مورد استقبال قرار گرفته بود!!. « چادر نماز مامانی خیلی قشنگه/ مثل یه رنگین کمونه رنگ و وارنگه/ وقتی تماشا می کنم رنگهای آن را/ فوری می افتم یاد کی؟ خدای دانا!» بچه ها باید بعد از هر مصرع با صدای بلند می گفتند: «هِی»! البته این با صدای بلند را نیاز نیست شما به آن ها گوشزد کنید. همین که بگویید بچه ها بعد از هر قسمت بگویید "هِی" آن ها خودشان تا ته ماجرا خواهند رفت!:دی

برای بچه ها تصویر یک فرشته کوچولو را آورده بود که باید بال هایش را می بریدند و دو طرف بدنش می چسباندند. خودم برای نمونه یکی از فرشته ها را برای شان بالدار کردم و بقیه را گذاشتم هر کس در خانه با مامان جانش انجام بدهد!

روی تصویری که به بچه ها دادم عبارت«روز حجاب و عفاف گرامی باد» نوشته شده بود!

 این هم الگوی دخترِ با حجابِ ما :)