واقعا جا دارد یک تبریک جانانه به حضرت شیطان بگوییم. خیلی خوب ما را می پروراند برای آتش. بند بند وجودمان را. امراض درونی و قلبی و پنهان را که خوب مدیریت می کند. امراض بیرونی را هم هر روز به شکلی به جان مان می اندازد که کاملا مهیا باشیم برای شعله های آتش? با تمام وجود.
یک روز فکل را مد می کند? برای آماده کردن موهای جلوی سر. یک روز اَبَرکلیپس ها را برای موهای پشت سر. یک روز شال های تا خورده و سی سانتی را برای بیرون افتادن پشت گردن. یک روز روسری های صد و بیست سانتی طرح ترکمن با مد جلو باز بودن را برای بیرون افتادن گوش ها و موهای بغل سر و قسمت جلوی گردن. یک روز مانتوهای آستین کوتاه برای بیرون بودن ساق دست ها. یک روز ساپورت های تنگ و رنگارنگ برای نمایان شدن ساق و ران پاها. یک روز مانتوهایی که پشت شان دکمه و چاک دارد. یک روز مانتوهایی که جلوی شان فقط یک دکمه دارد. یک روز چکمه های بلند. یک روز کفش های تابستانی بدون جوراب. یک روز ناخن مصنوعی. یک روز لب های قلوه ای تزریق شده. یک روز گونه های برجسته ی کاشته شده. یک روز ابروهای سامورایی. یک روز بینی های قلمی. یک روز ...
خوب می پروراند ما زن ها را برای شراره ها. پروارمان می کند برای روزی که بلعیده شویم. شیطان می داند که اگر زن ها را بسازد، کافی ست. پس می سازد ما را و رها می کند مردها را. قسمتی را که برای خودش سخت است می سپارد به ما.
و ما صیادانی هستیم با صیدهایی ضعیف و نحیف و سر به راه!
