آنها که مي مانند ...

هميشه يک روز رفته اند ...

تا که امروز مانده اند ...

شايد رفته اند تا سقف آرزوهايشان را بلند کنند ...

شايد براي ارزش لبخندي کوتاه ...

شايد براي آويختن پنجره اي زيبا ...

و شايد براي خوشبختي ...

خوشبختي مگر چيست ...؟

جز تک تک ثانيه هاي زيبا از زندگي که تو را ...

غرق لذت مي کند ...؟

گاهي بايد رفت ...

تا بتوان ماند ...[گل]